ΜΙΑ ΑΝΔΡΙΩΤΙΚΗ ΝΑΥΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ.

 Ήταν το έτος 198.....υπηρετούσα ως υποπλοίαρχος με δίπλωμα πλοιάρχου σε ένα Ανδριώτικο φορτηγό βαπόρι με αρκετή   προϋπηρεσία πλοιάρχου , αλλά λόγω της τότε ναυτιλιακής κρίσης είχα ναυτολογηθεί σε υποδεέστερο βαθμό. Ο καπετάνιος  και ο Α΄Μηχανικός καθώς και πολλά άλλα μέλη του πληρώματος ήταν Ανδριώτες.
Το βαπόρι ήταν χρονοναυλωμένο με πάνω από 10.000 δολάρια την ημέρα  και σύμφωνα με τους όρους του ναυλοσυμφώνου θα έπρεπε να διατηρεί ταχύτητα 14 κόμβων ( 14 ναυτικών μιλίων ανά ώρα) και να καταναλώνει ημερησίως εν πλω 13,5 τόνους fuel oil (βαρύ  πετρέλαιο) τα καύσιμα ανήκαν στον χρονοναυλωτή που σημαίνει ότι με την λήξη της χρονοναύλωσης και με την επαναπαράδοση του πλοίου, εάν υπήρχε πλεόνασμα καυσίμων θα έπρεπε η αξία του να επιστραφεί στους χρονοναυλωτάς.
Κατά κανόνα πάντα στις χρονοναυλώσεις υπήρχε πλεόνασμα γιατί στους όρους ναυλοσυμφώνου οι πλοιοκτήτες έβαζαν όρους μεγαλύτερης ημερησίας κατανάλωσης, από ότι κανονικά κατανάλωνε η μηχανή του πλοίου..
Σε εκείνο το ταξείδι λοιπόν περίσσεψαν περίπου 50 τόνοι καυσίμου οι οποίοι κανονικά ανήκαν στους χρονοναυλωτές αφού εκείνοι είχαν πληρώσει τα καύσιμα .  Ο καπετάνιος όμως σε συνεργασία του Α΄Μηχανικού και με την έγκριση του Γραφείου αποφάσισαν να κρύψουν αυτό το πλεονάζον  πετρέλαιο και να μη το φανερώσουν στους επιθεωρητάς των χρονοναυλωτών για να καρπωθεί παρανόμως ο πλοιοκτήτης της αξία του , δηλαδή να το κλέψουν.
Πώς θα το έκλεβαν όμως? Το έκλεψαν μεταφέροντας το σε μια κενή δεξαμενή ποσίμου νερού, και η οποία δεν χρησιμοποιούνταν, την οποίαν δεν θα ήλεγχαν οι επιθεωρητές ως δεξαμενή νερού και όχι καυσίμων.
Όμως κατά τη μεταφορά και από λάθος των μηχανικών ξεχείλισαν στο κατάστρωμα τα κλεμμένα πετρέλαια ( fuel oil) και ρύπαναν μια μεγάλη θαλάσσια έκταση πέριξ του πλοίου. 
Είμαστε αγκυροβολημένοι σε ένα μεγάλο λιμάνι του οποίου για ευνόητους λόγους δεν θα αναφέρω το όνομα μιας μεγάλης Χώρας με πολύ αυστηρούς νόμους περί θαλάσσιας ρύπανσης. Είπα του καπετάνιου επί λέξει : " Καπετάνιε έχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα και θα πρέπει άμεσα να ενημερώσεις τις τοπικές αρχές του λιμανιού για τη δημιουργηθείσα ρύπανση."
 Εκείνος όμως αρνήθηκε και μου είπε : " Κώστα δεν θα ενημερώσω τις αρχές, εσύ σε παρακαλώ  κάνε ό,τι μπορείς να καθαρίσεις το βαπόρι και τη θάλασσα, κατέβασε τη βάρκα και με αντιρρυπαντικά φάρμακα καθάρισε το νερό γύρω από το βαπόρι !"  Έριξε όλη τη δική του ευθύνη απάνω μου, και μετά ο ίδιος κλειδώθηκε στη καμπίνα του, και έκανε σαν να μη γνωρίζει τίποτα.   Εδώ θα γράψω μια ετεροχρονισμένη σημείωση:  Είκοσι πέντε  χρόνια μετά από αυτό το τραγικό συμβάν μου εξομολογήθηκε ο Α΄Μηχανικός  που ήταν γέρος πια και μου είπε τα εξής : " Κώστα, επειδή είδα πολύ τρομαγμένο το καπετάνιο εγώ του είπα να κλειδωθεί στη καμπίνα του, να κάνει τον ανήξερο, και να τα φορτώσει όλα απάνω σου για να "καθαρίσεις" εσύ!"   
Δηλαδή αυτοί έκλεψαν το πλεόνασμα του πετρελαίου καί όλη την ευθύνη τους τη μεταφέρανε στη δική μου πλάτη αν και ήμουν αθώος , χωρίς να έχω καθόλου εμπλακεί στις παρανομίες τους.
Επανέρχομαι όμως στη διήγηση του συμβάντος:
Υπακούοντας στις εντολές του Πλοιάρχου, με τη καρδιά μου να χτυπάει στα κόκκινα με πάνω από 150 σφυγμούς,  και με τη βοήθεια του πληρώματος καταστρώματος, ενώ ο καπετάνιος ήταν στο γραφείο του κάνοντας τον ανήξερο, κατεβάσαμε τη σωσίβιο βάρκα και ύστερα από πολλές προσπάθειες και με κατάλληλα φάρμακα καθαρίσαμε τη θάλασσα, χωρίς να μας αντιληφθούν οι τοπικές αρχές. Και αυτό το θεωρώ θαύμα από το Θεό το ότι οι τοπικές αρχές δεν έλαβαν γνώση του συμβάντος της ρύπανσης,.
Ποια ήταν η ανταμοιβή μου για τους κόπους μου να σώσω το καπετάνιο και τον Α΄Μηχανικό από τη φυλακή, γιατί εκεί τους άρμοζε να ήταν?  Η ανταμοιβή μου ήταν να μου ζητήσει ο καπετάνιος να μειώσω τις νόμιμες  υπερωρίες που έκανα σε άλλο ταξείδι, επειδή όπως μου είπε μετά από χρόνια ότι τον πίεζαν από το Γραφείο να μειώσει τα έξοδα της κίνησης του πλοίου. Όταν  μου το ζήτησε αυτό, εγώ αηδιασμένος από την αισχρή συμπεριφορά του, πήρα το μολύβι και μείωσα αυτοβούλως στο μισό τις δουλεμένες υπερωρίες μου.
Εν κατακλείδι , το συμβάν αυτό , σε εκείνο το Ανδριώτικο πλοίο μου έδειξε ότι το "θαύμα¨της περίφημης ναυτιλιακής ιστορίας της Άνδρου στηρίχτηκε σε σαθρά και ανήθικα θεμέλια και ότι μερικοί ίσως ελάχιστοι Ανδριώτες πλοίαρχοι  είχαν απαράδεκτη και εν πολλοίς ανήθικη και επονείδιστη  συμπεριφορά.
Ας τους συγχωρήσει ο Θεός όσους από αυτούς με έθλιψαν και με ταπείνωσαν μέχρι εκεί που δεν πήγαινε άλλο, και όλα αυτά για να διατηρήσουν το δικό τους καλό όνομα στις Ανδριώτικες ναυτιλιακές εταιρείες και ίσως και για τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα.

Κωνσταντίνος Στρατής
Συνταξιούχος πλοίαρχος
Ερασιτέχνης ψάλτης.