Η ακηδία είναι το έβδομο και τελευταίο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και εἶναι ἡ νοσηρὴ κατάσταση τῆς πνευματικῆς νωχέλειας - οκνηρίας. Φαινόμενο πιὸ βαρὺ ἀπὸ τὴ ραθυμία. Στασιμότητα της ψυχῆς, ἀμέλεια, ἀδιαφορία γιὰ τὰ πνευματικά πράγματα. Βαριέται ὁ ἄνθρωπος να ἀγωνισθεῖ, νὰ κάνει τὸ καλό, το σωστό και το δίκαιο. Δὲν φροντίζει γιὰ τὸ αἰώνιο μέλλον τῆς ψυχῆς του. Δὲν ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴ διαφθορὰ τοῦ κόσμου. Δὲν ταράζεται γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ κόσμου. Δὲν πονᾶ γιὰ τὴν ἀπώλεια τόσων ψυχῶν εξ αιτίας της αμαρτίας. Δὲν δραστηριοποιεῖται γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δεν συμμετέχει στην Εκκλησιαστική ζωή και άσκηση και αμελεί την εξομολόγηση και τη συμμετοχή του στη Θεία Κοινωνία.
Από την ακηδία γεννιώνται: 1) η απόγνωση, που είναι σχεδόν σαν άρνηση του Θεού, διότι οποιος ζει μέσα στην απόγνωση δεν πιστεύει στην παντοδυναμία του Θεού και οτι μπορεί ο Θεός να εξομαλύνει κάθε δύσκολη κατάσταση που τυχόν αντιμετωπίζει. Η απόγνωση πολλές φορές δυστυχώς καταλήγει στην αυτοκτονία. και 2) η μικροψυχία , δηλαδή όταν φαίνονται δύσκολα τα πνευματικά αγαθά και υπάρχει αμέλεια να κατορθώσει κάποιος την αρετή και να έχει τον καρπό του Αγίου Πνεύματος.. Όποιος περιπέσει σε ακηδία στερείται της βασιλείας των Ουρανών, και χάνει την ειρήνη στην επίγεια ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου