Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου.
( Δευτερονόμιον 6, 4-5 )
Η τήρηση της πρώτης και μεγάλης εντολής που είναι να αγαπούμε το Θεό με όλη μας τη καρδιά, τη ψυχή και τη δύναμη μας κάνει να αναγνωρίζουμε οτι είμαστε χρεώστες προς τον Θεό, γι΄αυτό και στη Κυριακή Προσευχή προσευχόμαστε σε Αυτόν να μας χαρίσει τα χρέη μας δηλαδή να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας, με μια προϋπόθεση όμως και εμείς να συγχωρούμε τους άλλους που αμαρτάνουν σε μας ! "Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημεις αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών." Μας κάνει ώστε να καταλάβουμε οτι είμαστε υποκείμενοι στον κάθε λογής πειρασμό στον οπο΄πιον δεν μπορούμε από μόνοι μας να αντισταθούμε και να τον καταπολεμήσουμε, γι΄αυτό και προσευχόμαστε σε αυτόν με τη φράση : "και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού"
Όμως όσο πιο πολύ ερευνούμε την αξία της τήρησης αυτής της μεγάλης εντολής καταλαβαίνουμε οτι όσο πιο πολύ εξυψώνουμε το Θεό μέσα μας με την ολοκληρωτική μας αγάπη , τόσο πιο πολύ ταπεινώνουμε και υποβιβάζουμε το "εγώ μας" , τον εγωϊσμό μας. Γι΄αυτό κατά την Καινή Διαθήκη και κατά τον Λόγο του Χριστού είναι μεγάλη αρετή η ταπείνωση. Για παράδειγμα γράφω αυτό : Οτι ποτέ δεν θα ακούσεις από τα χείλη ενός ανθρώπου που αγαπάει το Θεό τη φράση: "Ρε! Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ; " Πολλές φορές το έχετε ακούσει αυτό όταν δύο διαπληκτίζονται. Και το άλλο: " Εγώ ρε, θα σε διαλύσω!". Πάντα ο άνθρωπος που δεν αγαπάει το Θεό και δεν αναγνωρίζει τη κυριαρχία Του στη ζωή του, πάντα προβάλλει το "εγώ του". Όμως η απάντηση βεβαίως σε ένα τέτοιο άνθρωπο είναι η εξής : " Εσύ που ρωτάς αν ξέρουν οι άλλοι άνθρωποι ποιος είσαι, δεν είσαι τίποτα άλλο παρά χώμα και στάχτη, μελλοντικά απογυμνωμένα οστά σε ένα κασελάκι σε κάποιο κοιμητήριο! Αυτός είσαι!. "
Αυτός που αγαπάει το Θεό πάνω από όλα πάνω και από το "εγώ του" , ποτέ δεν αυτοπροβάλλεται σαν ο καλύτερος και ο δικαιότερος και ο αλάνθαστος, ποτέ δεν υποτιμάει το άλλο άνθρωπο, ούτε ποτέ τον προσβάλλει, δεν στηρίζεται στη περιουσία του και στα υλικά αγαθά του, στη δόξα του, στα πτυχία του και στην επιστημοσύνη του, ούτε ποτέ συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους, και κανένα δε θεωρεί κατώτερο του.
Το ρητό της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας "Γνώθι σαυτόν" γίνεται κατανοητό και συμπληρώνεται κάτω από το φως της μεγάλης εντολής της ολοκληρωτικής αγάπης μας προς τον Θεό.
Συνεχίζεται
Κωνσταντίνος Στρατής