Η οδυνηρή τραγικότητα

 Η οδυνηρή τραγικότητα που κυριαρχεί στην μετά τον Χριστό εποχή, αλλά και η ελπίδα ανάκαμψης είναι ότι ενώ ο δίκαιος και αναμάρτητος Κύριος Ιησούς Χριστός θεώρησε τον εαυτό του ως το μεγαλύτερο αμαρτωλό όλων των εποχών, αφού αποδέχτηκε οικειοθελώς να ανεβεί στο Σταυρό ως ένοχος καταδίκης, φορτωμένος με τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων , όλων των εποχών, πάσης φυλής και γλώσσας και να υποστεί τη τιμωρία του ενόχου, ενώ ήταν αθώος,. όμως από την άλλη μεριά εμείς οπως συμπεριφερόμαστε, δείχνουμε ότι η αντίθεσή μας με τον Χριστό είναι όχι ότι δεν τον πιστεύουμε σαν Σωτήρα μας, αλλά είναι ότι εμείς θεωρουμε αναμάρτητους τους εαυτούς μας και καταδικάζουμε μέσα στη συνείδηση μας πάντα όλους τους άλλους πλην των εαυτών μας! Θεωρούμε ότι ο Σταυρικός θάνατος του Χριστού αφορά πάντα τους άλλους που είναι αμαρτωλοί και όχι εμάς που είμαστε δίκαιοι! Το να αρνείται κάποιος το Χριστό είναι δικαίωμα που ο ίδιος ο Χριστός του έδωσε, αλλά εκείνο που δεν είναι δικαιωμα του είναι να θεωρεί τον εαυτό του αθώο , και όλους τους άλλους ενόχους. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη του αντίθεση με τον Χριστό, είτε τον πιστεύει, είτε δεν τον πιστεύει.

Οποισδήποτε έχει πεποίθηση ότι είναι δίκαιος και αθώος δεν πρόκειται να ταπεινωθεί και να μετανοήσει, αλλά θα μείνει μέσα στη ψευδαίσθηση της αθωότητας του.

Κωνσταντίνος Στρατής

ερασιτέχνης ψάλτης.