Η ταπείνωση δεν είναι ταπεινωτική για τον άνθρωπο, αλλά αναγκαίο μέσο για να τον υψώσει ο Θεός. Ο Ίδιος ο Χριστός, «εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα» (Φιλ. β´,8-9). Ο παραμικρός σωματικός πόνος και η ελάχιστη θλίψη που υποφέρει και υπομένει ο πιστός για τη δόξα του Θεού και για την υπακοή στο Χριστό έχει μεγάλη σημασία σύμφωνα και με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, «το γαρ παραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν, μη σκοπούντων ημών τα βλεπόμενα, αλλά τα μη βλεπόμενα· τα γαρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια» (Β΄Κορ΄ Κορ.δ´, 17-18) Ακόμα και να κάθεται ένας σε ένα βράχο, μπορεί να γίνει ένας σεισμός και να βρεθεί από κάτω. Στα λόγια όμως του Χριστού πιστός, αν ένας μείνει, δεν πρόκειται να σαλευτεί, όποιος σεισμός κι’ αν γίνει. Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.