Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 "Όταν κατασκηνώσει η Χάρη του Αγίου Πνεύματος σε ένα άνθρωπο, του σμμαζεύει το νου. Τον κάνει προσεκτικό και ταπεινό. Του φέρνει την ενθύμηση του θανάτου και των αμαρτιών του, της μέλλουσας κρίσης, και της αιώνιας κόλασης. Του κάνει ευκολοκατάνυκτη τη ζωή. Τα μάτια του τα γεμίζει με πραότητα και με δάκρυα. Και όσο περισσότερο τον πλησιάζει η Χάρη, τόσο ημερώνει τη ψυχή, τόσο τη παρηγορεί με τα άγια πάθη του Χριστού μας και την άπειρη φιλανθρωπία του. Προξενεί στο νου υψηλές και αληθινές θεωρίες. Πρώτα-πρώτα για την ακατανόητη δύναμη του Θεού, πώς με ένα του λόγο δημιούργησε άρρητα το Σύμπαν από το μηδέν στην ύπαρξη. Δεύτερο για την άπειρη δύναμη του, η οποία προνοεί και κυβερνάει με ανεξιχνίαστο τρόπο τα πάντα. Τρίτο για το ακατάληπτο της Αγίας Τριάδας και για το υπερούσιο πέλαγος της θείας θυσίας. Όταν λοιπόν αρπαγεί ο νους του ανθρώπου και βρεθεί πάνω από τα υλικά, φωτίζεται και γεμίζει με θεϊκή γνωση μέσα σε εκείνο το θείο και υπέρλαμπρο φως. Τη καρδιά του τη κάνει γαληνιαία και πραότατη, ώστε αναβρύει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος , τη χαρά, την ειρήνη, τη μακροθυμία, τη καλοσύνη, τη συμπάθεια, την αγάπη, τη ταπείνωση και όλα τα υπόλοιπα. Τότε η ψυχή του ανθρώπου αυτού απολαμβάνει μια άμετρη αγαλλίαση."

Αγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλύβης.