Αφθονος και Αφθονία.
Μία από τις πιο σπουδαίες λέξεις της υπέροχης Ελληνικής γλώσσας μας είναι η λέξη Άφθονος. Είναι σύνθετη λέξη και προέρχεται από το στερητικό Α και τη λέξη Φθόνος που προέρχεται από το ρήμα Φθίνω. Ο Άφθονος είναι αυτός που δεν φθίνει (δεν λιγοστεύει) είναι αυτός που υπάρχει σε αφθονία, ο πλουσιοπάροχος, ο περίσσιος, ο υπεραρκετός και το αντίθετο του είναι ο . ανεπαρκής, ο λίγος, λιγοστός, πενιχρός. Κατά μεταφορική έννοια ο Άφθονος είναι αυτός που μέσα του δεν έχει φθόνο, μίσος κακία. Ο φθονερός άνθρωπος φθίνει πρώτα πνευματικά και μετέπειτα σωματικά. Για παράδειγμα τον περασμένο αιώνα είχαμε μια φοβερή ασθένεια τη Φθίση που ήταν η Φυματίωση. Όποιος αρρώσταινε από Φθίση λιγόστευε μίκραινε το σώμα του και έφθανε ως τη καχεξία από έλλειψη οξυγόνου και στο τέλος πέθαινε με αιμοπτύσεις ως Φθισικός..
Για να μη πάθομε λοιπόν και εμείς πνευματική Φθίση, πρέπει να μην έχομε καθόλου Φθόνο μέσα μας, ούτε ακόμη και εναντίον όσων μας αδικούν και μας διαβάλλουν, να έχομε εσωτερική αφθονία από το λόγο του Θεού και να συγχωρούμε αφθόνως!
Στο βάθος πάσχει από πνευματική φθίση όποιος φθονεί, και αυτό δεν θα το καταλάβει ποτέ του έως ότου ενσκύψει με αγάπη στο λόγο του Ευαγγελίου του Χριστού. Περισσότερο πάσχων και άρρωστος είναι όποιος φθονεί, παρά αυτός που φθονείται.
Κωνσταντίνος Στρατής.
Ερασιτέχνης ψάλτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου