῎Ανθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾽ ἡμέραν λαμπρῶς. Πτωχὸς δέ τις ὀνόματι Λάζαρος ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ εἱλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· Αλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. ( Λουκά 16:19-21)
Κάποιος άνθρωπος ήταν πλούσιος και ντυνόταν με πολυτελή ρούχα γεμάτος κάθε μέρα από λαμπρή χαρά. Κάποιος φτωχός ονομαζόμενος Λάζαρος καθόταν κοντά στη πόρτα του πολυτελούς σπιτιού του πληγωμένος και επιθυμώντας να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Αλλά και οι σκύλοι έρχονταν και γλείφανε τις πληγές του. Μέσα σε αυτή τη δυνατή εικόνα που μας παρουσιάζει ο Χριστός στην εκπληκτική παραβολή του σκιαγραφείται με δυνατό τρόπο η πλούσια και η φτωχή ανθρωπότητα της οικουμένης. Ομως αλλοίμονο ενώ ο πλούσιος έντυνε με πανάκριβα ρούχα και έτρεφε το σώμα του με άφθονες τροφές, για τη πληγωμένη ψυχή του της άφηνε για να τραφεί μόνο τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του. Και πώς θα έτρεφε τη ψυχή του? Η καλύτερη τροφή για τη ψυχή του θα 'ηταν η ευσπλαγχνία και ο οίκτος που θα έπρεπε να δείξει προς το πληγωμένο συνάνθρωπο του που εκτός από τις πληγές του είχε και τη πείνα να τον βασανίζει. Ας προσέξουν λοιπόν οι άρχοντες και οι πλούσιοι του κόσμου τούτου αυτή τη θαυμάσια παραβολή του Χριστού και ανάλογα ας πράξουν σύμφωνα με τη συνείδηση τους.
Κωνσταντίνος Στρατής
Ερασιτέχνης ψάλτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου