ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ ( αρχαίοι Ελληνες)
Η ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΡΕΤΣΙΝΙΑ ( τωρινοί Ελληνες)
Πριν από μερικά χρόνια κάποιον μεγαλοσχημονα Έλληνα του οποίου δεν θυμάμαι το όνομα , τον άκουσα να λέει με στόμφο στη τηλεόραση, ότι: "Η αριστεία είναι ρετσινιά ", δηλαδή μας δίδαξε ότι στην Ελλάδα πρέπει να κυριαρχήσουν οι αδύνατοι έως μέτριοι, οι δε άριστοι να υποσκελισθούν από τους κακούς έως μετρίους.
Οφείλονται στο ότι η μετριότητα διοικεί παντού την Ελλάδα σε όλους τους τομείς, αφού οι άριστοι χλευάζονται από τους μέτριους , και τα καταφέρνουν οι πνευματικά μετριοι και τους παίρνουν τις θέσεις είτε με το πολιτικό μέσον, είτε με τη δύναμη του χρήματος. Επειδή ο μέτριος σε όλα είναι πάντα πονηρός, η δε πονηριά όπως είπαν οι αρχαίοι Έλληνες είναι αδελφή της βλακείας. Εδώ σε αυτο το τόπο που γεννήθηκε η κριτική σκέψη και ειπωθηκε το αρχαίο ρητο "Αιέν αριστεύειν" , στον ίδιο αυτό τόπο καταντήσαμε να ακούσουμε από ένα Ελληνα πολιτικάντη να λέει με στομφο στο μεγάλο ανθυποσχολείο της τηλεόρασης ότι " Η αριστεια είναι ρετσινιά" Όμως οι αρχαίοι Ελληνες όπως θα δείτε παρακάτω είχαν άλλη άποψη για τους πονηρούς -βλάκες.
"Η μωρία μάλιστα αδελφή της πονηρίας έφυ".
αρχαίο Ελληνικό ρητό.
Ερμηνεία : " Η βλακεία μάλιστα αδελφή της πονηρίας γεννήθηκε."
Σχόλια.
Επομένως ένας πονηρός άνθρωπος που νομίζει οτι είναι έξυπνος, στην ουσία είναι βλάκας, σύμφωνα με τους αρχαίους Ελληνες σοφούς.Ο αληθινά άριστος έξυπνος άνθρωπος δεν είναι ποτέ πονηρός, διότι θέλει να αναπτύξει το πνεύμα του και όχι με τη πονηριά να αναπτύξει τη τσέπη του, όπως κάνουν πάντοτε οι μέτριοι πονηροί- βλάκες.
Το εντός εισαγωγικών πιο κάτω κείμενο είναι ελεύθερη μετάφραση και μεταφορά από τη καθαρεύουσα στη καθομιλούμενη γλώσσα ενός τμήματος του πονήματος του νομομαθούς και διδάκτορα Κοινωνιολογίας Ευάγγελου Λεμπέση
Τίτλος του πονήματος:
" Η Τεράστια Κοινωνική Σημασία των Βλακών στο σύγχρονο Βίο"
Το πρωτότυπο κείμενο δημοσιεύτηκε το 1941 στην "Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών." και έχει αναδημοσιευτεί από τότε χιλιάδες φορές. Το εντός εισαγωγικών τμήμα εξετάζει τη σχέση βλακείας και ηθικής.
Κείμενο του νομομαθούς και διδάκτορα Κοινωνιολογίας Ευάγγελου Λεμπέση
<<…Η ηθική σχέση μεταξύ ενός πονηρού ή ενός απατεώνα εἶναι απροσδόκητα διαφορετική από αυτή που θεωρεί ἡ "κοινὴ γνώμη". Ο συνηθισμένος κοινωνικὸς άνθρωπος θεωρεί τὸν πονηρό καὶ τὸν απατεώνα σαν ανήθικους μεν, αλλ᾿ως υποδιαιρέσεις του ευφυούς ανθρώπου.. Ομως συμβαίνει το αντίθετο: ο πονηρός καὶ ο απατεώνας ειναι ἀκριβώς υποδιαιρέσεις του βλάκα.. Καὶ ιδού πώς εξηγείται αυτό. Η πονηρία, (εκτὸς αν είναι μέσο άμυνας τῶν ευφυών οχι κατά των βλακών αλλά κατά της πονηρίας τους), αποτελεί φυσική ιδιότητα των βλακών καὶ μάλιστα φυσική συνέπεια του γεγονότος, ότι, λόγω ατροφίας του νοητικού τους μηχανισμού, αποτελεί τη μόνη άμυνα τους εναντίον κάθε εξωτερικής επίθεσης.
Από τη διαπίστωση της αλήθειας αυτής μέχρι της ακόλουθης αλήθειας υπάρχει ένα και μόνο βήμα: ότι μόνο ο πνευματικά ανάπηρος έχει ανάγκη της πονηρίας καὶ της ἀπάτης γιὰ να προωθηθεί ή να ἐπικρατήσει. Κανένας άνθρωπος αξίας δεν έχει ανάγκη νὰ γίνει πονηρός ή απατεώνας.
Η καθημερινὴ κοινωνική πείρα διδάσκει ότι τα επίθετα αυτά ουδέποτε κατώρθωσαν νὰ "κολλήσουν" σε ανθρώπους πραγματικής αξίας, οι οποίοι, αν υπήρξαν μισητοί, χαρακτηρίστηκαν ίσως σαν "κακοί", σαν "καταχθόνιοι", σαν "γόητες", σαν "τορπιλλητές" ή σαν "λιβελλογράφοι", ουδέποτε όμως χαρακτηρίστηκαν σαν πονηροί ή απατεώνες, και όταν ακόμη υπήρξαν συντηρητικοί στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους και κατώρθωσαν πάντοτε νὰ προωθηθούν η να επικρατήσουν.
Απόλυτη εσωτερική συνέπεια τῆς πνευματικής αναπηρίας του βλάκα ειναι αλλωστε όχι μόνο ἡ αγελαία του τάση, όχι μόνο η προώθηση του «πλάτη μὲ πλάτη» με τη λεγεώνα των ομοίων του, οχι μόνο η προσφυγή στα ευτελέστερα μέσα της πονηρίας, την ελλειψη αντίθετης γνώμης, τη προσφορὰ ευκολων καὶ ανήθικων εκδουλεύσεων και τη κολακεία, αλλὰ και η συστηματική αποφυγή κάθε σύγκρουσης και κάθε μάχης.. Και οταν ακόμη ὁ βλάκας, με τη μορφή του πονηρού ή του απατεώνα, εξαναγκαστεί να δώσει μάχη, θὰ δώσει αυτή με τα πνευματικά ευκολοτερα καὶ συνεπώς τα ανηθικώτερα "όπλα": της ψευτιάς, τῆς διαστροφής των πραγμάτων,, της ραδιουργίας καὶ τῆς συκοφαντίας.
Από όλα αυτά βγαίνει τὸ ακλόνητο δόγμα: ακόμη και η ἀνηθικότητα είναι αποκλειστικό προνόμιο τῶν βλακών!>>
Κωνσταντίνος Στρατής
Μεσαριά Ανδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου