ΠΟΙΗΜΑ TOY ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΗΝΙΑΚΟΥ ( Πρώτου εξάδελφού μου)
Ενα θαυμάσιο ποίημα με εικόνες της παλαιάς Ελλάδας οταν δεν την είχε ακόμη αλώσει η "ευρωπαική" υποκουλτούρα του ευρώ ( αντιπαραβολή ευρώ με τις τρύπιες δεκάρες), γραμμένο από τον Vasilios Tiniakos ( με ρίζες Στρατή) Ελληνοαμερικανό εξάδελφο μου με καταγωγή από Κοχύλου και Συνετί Ανδρου, που το έγραψε το έτος 2001 στη Νέα Υόρκη..
Μια γύφτικια θυμάμαι κλειδαριά.
Της ξώπορτας τις σιδερένιες μπάρες,
δυό τρια πέτρινα σκαλιά και μιά γωνιά
Που η μάννα εκρυβε τις τρύπιες μας δεκάρες.
Τοτε μου κούρευαν γουλί την κεφαλή
είχα ενα τρύπιο παντελόνι, μια σφενδώνα,
Κι' ενα βιβλίο να περνώ την Κυριακή
σκαρφαλωμένος στον παλιό περιστερώνα.
Κι'οπως αγνάντευα τα παντα απο ψηλά
Κι'όλα φαίνονταν ίδια μέσα απ'τους αιώνες
Θαρρώ διέκρινα στο βάθος κάτω κει
κάτι παλαιές μαρμάρινες κολώνες.
Τώρα δέν μένει ποια κανείς στο πατρικό.
Σβηστή καί κρύα η παλαιά του καμινάδα .
Τώρα,καφέ το μπρίκι,βγάζει Γαλλικό
Κι'οι Ευρωπαίοι τον ρουφάμε στην λιακάδα.
Όμως αν ζούσε η καημένη η γιαγιά
Που ξύλα μάζευε ν'ανάψει το μαγκάλι
Μπορεί να μου' λέγε με πίκρα στήν καρδιά
Αλλοι, παιδί μου, είμαστε μεις και κείνοι είν΄ άλλοι.
Β. Τηνιακός. Ν. Υ.
Δεκέμβριος 2001.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου