Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ( ΑΝΟΧΗ ) ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΙΣ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΧΛΟ.
Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ ᾽Ιούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθεν καὶ μετ᾽ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων, ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν· κρατήσατε αὐτόν. καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ ᾽Ιησοῦ εἶπεν, Χαῖρε, ῥαββί· καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. ὁ δὲ ᾽Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ, Ἑταῖρε, ἐφ᾽ ᾧ πάρει. τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν ᾽Ιησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ ᾽Ιησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασεν τὴν μάχαιραν αὐτοῦ καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον. τότε λέγει αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς, ᾽Απόστρεψον τὴν μάχαιράν σου εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀπολοῦνται. ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι ἄρτι πλείω δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων;
Ματθαίου ΚΣΤ΄( 26) κεφάλαιο, στίχοι 47-53
Σχόλια που απηχούν προσωπικές μου σκέψεις και απόψεις.
Τα εδάφια αυτά μας αποδεικνύουν τη μακροθυμία του Κυρίου Ιησού Χριστού και τη δυνατότητα του αν ήθελε να απέφευγε τον επονείδιστο Σταυρικό θάνατο. Οι εχθροί του Χριστού πάσης εποχής που με δόλιο φίλημα τον προδίδουν και που ανήκουν στον όχλο των σταυρωτών του, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν τους εξαφανίζει άμεσα ο Χριστός με τη παρουσία των αγγέλων του, διότι από της εποχής της παράδοσης του στο σ ταυρικό θάνατο και μέχρι τη δευτέρα παρουσία του, βρισκόμαστε στη περίοδο της χάριτος του, της ευσπλαγχνίας του και του ελέους του. Δεν θέλει ο Χριστός να χαθεί κανένας μας από όσους παίρνουμε τη θέση του Ιούδα και του εχθρικά διακείμενου όχλου προς αυτόν, αλλά μας κρατάει στη ζωή μακροθυμώντας και αναμένοντας τη μετάνοια μας, για να μην υποστούμε τη τελική κατάκριση μας στη δευτέρα και φοβερή παρουσία του.
Η φαινομενική αδυναμία του Χριστού στην εκούσια αποδοχή των Παθών του, αυτή είναι που αποδεικνύει και τη μεγάλη του δύναμη, η οποία διατρανώθηκε με την Ανάσταση Του.
Μπορεί να "τραβάμε" το μαχαίρι μας όπως ο Πέτρος για να τον υπερασπιστούμε, αλλά ο Χριστος δεν χρειάζεται τέτοιου είδους υπεράσπιση , γι΄αυτό και μας λέει όπως είπε στον Πέτρο: " Βάλε το μαχαίρι σου στη θήκη του". Η δύναμη του δεν αποδεικνύεται με τα πολεμικά όπλα μας αλλά με την αγάπη του, την ανεξικακία του, και τη συγχώρηση του. Γι΄αυτό και μετά την ανάγνωση των Ευαγγελικών αποσπασμάτων της Μεγάλης Πέμπτης ψάλλομε :" Δόξα τη μακροθυμiα σου , Κύριε δόξα σοι.
Αν λοιπόν ο Χριστός είναι τόσο μακρόθυμος στα άγια Πάθη Του,, πόσο πιο μακρόθυμοι πρέπει να είναι κάποιοι , ευτυχώς ολίγοι Ιερείς του στην καθ΄ημάς Ανατολή, οι οποίοι αρνούνται να κοινωνήσουν κάποιον επειδή κρατούσε ένα μπουκαλάκι νερό στο χέρι του και ήπιε μια γουλιά νερό πριν τη Θεία Κοινωνία, και εξαιτίας της άρνησης του Ιερέα εκλαιγε με λυγμούς για πολλές ημέρες;
Αυτά δεν τα γράφω για κρίση και κατάκριση αλλά σαν γεγονότα που συμβαίνουν και τότε στη προδοσία του Χριστού και σήμερα, . Και δεν τα γράφω για κρίση και κατάκριση εναντίον κανενός γιατί η δική μου "τύφλα" είναι ακόμη μεγαλύτερη από τη "τύφλα " των άλλων.
Ας μάθομε λοιπόν να μη κρίνομε σύμφωνα με το φαινόμενο αλλά να κρίνομε πάντα με δίκαιη κρίση, και η δίκαιη κρίση μας έρχεται μόνο με τη βαθιά γνωση του Ευαγγελίου του Χριστού, της οποίας δυστυχώς υστερούμαστε όλοι μας.
Κωνσταντίνος Στρατής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου